Ostatni tom Dzieł zebranych Witkacego to praca ogromna, pionierska, bezprecedensowa: bibliografia wszystkich jego utworów literackich (powieści, dramatów, wierszy), pism estetycznych i filozoficznych oraz listów. Odnotowano dostępne dokumenty biograficzne oraz dane dotyczące recepcji w kraju i na świecie. Pierwszy wolumin (za lata 18951989) opracowali Janusz Degler i Tomasz Pawlak, drugi (za lata 19902019) Przemysław Pawlak. Osobny dział poświęcony jest recepcji twórczości Witkacego w nowych mediach. Pisze prof. Janusz Degler: Dziś miejsce Witkacego we współczesnej kulturze symbolizuje Autoportret wielokrotny wykonany w Petersburgu wiosną 1917 roku. Witkiewicz w mundurze oficera Pawłowskiego Pułku Lejbgwardii siedzi w gabinecie luster odwrócony plecami do obiektywu, a w lustrach widać cztery jego odbicia []. Ta sama twarz, ale dzięki lustrzanemu trickowi każda inna. Obecność Witkacego od ponad półwiecza jest [] obecnością zwielokrotnioną i wieloraką. Jest to obecność dramaturga i malarza, powieściopisarza i teoretyka sztuki, filozofa i fotografa []. Jest to obecność w teatrach zawodowych i amatorskich, w operze i teatrach muzycznych, w radio i telewizji, w salach wystawowych i w muzeach, w kinie, a nawet na estradzie. Jest to obecność zwielokrotniona przez dziesiątki artykułów, rozpraw i książek, jakie ukazują się każdego roku, co dokumentują obie części niniejszego tomu oraz (od października 2012) portal www.witkacologia.eu [] Odkrywamy raz po raz odbicia Witkiewicza, które zmieniają się i opalizują nowymi znaczeniami w zależności od aktualnego kontekstu, ale jego prawdziwa twarz pozostaje tajemnicą.
