Objaśnianie Pisma Świętego było jednym z podstawowych zadań teologa na średniowiecznym uniwersytecie. Mimo że teksty komentarzy biblijnych stanowią jedynie ok. 13 procent dzieł św. Tomasza, to właśnie Biblia - jak pisze we wstępie do tego tomu ks. prof. Piotr Roszak - odgrywa kluczową rolę w ustaleniu artykułów wiary, które zgodnie z Tomaszową metodą uprawiania teologii stanowią jej zasady i są punktem wyjścia dla dalszej refleksji. Dla Akwinaty całe Pismo Święte odsłania tajemnice serca Chrystusa. Jednocześnie w prologu do swego Wykładu Listu do Rzymian (tytułu oryginalny: Super Epistolam ad Romanos lectura) św. Tomasz szczególne teologiczne znaczenie przypisuje właśnie temu dziełu oraz Psalmom, stwierdzając że w "w obu pismach zawiera się prawie cała nauka o Bogu". W tymże prologu autor/teolog stara się ukazać miejsce Listu do Rzymian pośród innych pism św. Pawła. Mówi, że cała nauka apostoła "pochodzi z łaski Chrystusa", a poszczególne listy Pawłowe ujmują tę łaskę z różnych perspektyw. List do Rzymian "spogląda na łaskę Chrystusa samą w sobie" i "w ten sposób ją sławi". Komentarz Akwinaty jest w swej formie tekstem scholastycznym i odnajdujemy w nim właściwe dla tej epoki instrumenty: kwestie, argumenty przeciwne do własnej tezy, noty, podziały i rozróżnienia - elementy obecne także w innych dziełach Świętego Tomasza, często w bardziej rozbudowanej formie. Tłumaczenie autorstwa o. prof. Jacka Salija OP ukazało się po raz pierwszy w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku.