"Niemożliwość Piety" jest tekstem, który w całości został zbudowany z równoległych literackich rzeczywistości, erudycyjnych kontekstów i kontrkontekstów, tworząc płynne i wyzywające tło dla tyleż umownej, co eksperymentalnej fabuły. Opisuje ona losy proroka i poety, Tomaszewskiego, którego odważna książka poetycka, podyktowana doświadczeniem prywatnego objawienia (tytułowa "Niemożliwość Piety"), nieoczekiwanie staje się nadzieją na duchowe odrodzenie całej Europy. Zawrotnej, ale i makiawelicznej karierze tytułu Samsel przygląda się ze sporą dozą filozoficznego krytycyzmu i ironizmu, mieszając porządek paraboli z logiką wybiegającej daleko w przyszłość sagi rodzinnej (oglądamy tutaj dzieje dalszych członków "naznaczonej literaturą", a więc poniekąd "przeklętej" rodziny Tomaszewskiego). Portretując reakcje, jakie "Niemożliwość Piety" wywołuje w Polakach i w Europejczykach, modelując odbiór prowokowany śmiałym tomem natchnionego artysty, a wreszcie ukazując przekrój społeczeństw, w tym także przemiany i erozje duchowości, Samsel czerpie z metaliterackich i metakulturowych wizji świata pieczołowicie konstruowanych przez autora "Wielkości urojonej", Stanisława Lema.