"Wiersze zebrane" Juliusza Wita (1901-1942) to zbiór wszystkich wierszy poety związanego z awangardą i artystyczną lewicą. W jego utworach mieszają się wpływy kultury polskiej, żydowskiej i ukraińskiej, co jest bardzo reprezentatywne dla artystów z kręgu Drohobycza i Borysławia. Ojczyzna Wita to kraj nafty - na własne oczy widział, że postęp nie szedł w parze z równością i sprawiedliwością. Dlatego jego utwory - często interwencyjne, choć nigdy agitacyjne - wyrażały bunt i żądanie nowego humanizmu. Wśród ówczesnych krytyków literackich nazwisko Wita było wymieniane tuż obok Tadeusza Peipera, Mariana Czuchnowskiego czy Jalu Kurka. W jego wierszach przejmująca jest zwłaszcza nuta pacyfistyczna, na szczególną uwagę zasługują także utwory z cyklu więziennego. W poetyce Wita - wielobarwnej i złożonej - pojawiają się wszystkie najważniejsze tendencje polskiego międzywojnia: witalizm, surrealizm, antyfaszyzm. Rozwój jego talentu przerwała wojna, w 1942 roku, wraz z innymi przedstawicielami inteligencji drohobyckiej, został zamordowany przez hitlerowców.