Wychodzę z założenia, że dwa czynniki wyznaczają aktualność pisarstwa Adolfa Bocheńskiego. Pierwszym z nich jest agresja Rosji przeciw Ukrainie. Adolf Bocheński był prekursorem polskiej polityki wschodniej, pierwszym publicystą, który w sposób pogłębiony wyjaśnił pozytywny sens istnienia niepodległej Ukrainy dla bezpieczeństwa Polski. Drugim istotnym argumentem przemawiającym za przypomnieniem twórczości Bocheńskiego jest wzrastające znaczenie potencjału instytucjonalnego państwa. Adolf Bocheński nie godził się na destrukcję demokracji parlamentarnej. Uważał, że najlepszą odpowiedzią na autorytaryzm jest rządna demokracja. Był zdania, że można stworzyć syntezę sprawnej i stabilnej władzy wykonawczej przy respekcie dla podziału władzy i poważnej roli parlamentu. Dobre i sprawne państwo nie powinno budować swej siły kosztem niezależności sądownictwa, ciał pośredniczących i samorządu terytorialnego. Przeciwnie, może czerpać energię z żywotności tych instytucji i różnorodności kulturowej kraju. /ze Wstępu/