Autorka prezentuje miejsce roślin, kwiatów i ziół w polskiej (i wschodniosłowiańskiej) kulturze ludowej w perspektywie kulturowo-ekologicznych sieci relacji: kobieta-roślina. Symbolika i zastosowanie roślin analizowane są w ścisłym związku z miejscem kobiet w życiu społecznym i rodzinnym wsi, a także w systemie wierzeń i obyczajów. Tak więc są rośliny "dziewczęce" (kalina, wiśnia) i panieńskie (ruta, rozmaryn, barwinek), ale też "męskie" (chmiel), bywają również rośliny o ambiwalentnym charakterze (groch).prof. dr hab. Izabella Bukraba-Rylska Studium Orzechowskiej stanowi dobry przykład rekonstrukcji "ludowych ontologii" w perspektywie oryginalnej i płodnej poznawczo - ekologii kulturowej. Zagadnienie to postawiono w pionierski sposób, tzn. scalono je w ramach "ludowego obrazu świata", "chłopskiego światoodczucia".prof. dr hab. Roch Sulima Autorka wykazuje, że stosunek chłopów do świata roślinnego świadczy o ich rozległej wiedzy na temat roślin, a zarazem o postrzeganiu roślin w sposób mistyczny i symboliczny. W ludowym uniwersum rośliny obdarzone były autonomią i mocą sprawczą, objawiającą się pomocą w ludzkich troskach, ale również aktami zemsty za ich złe traktowanie.dr hab. Paweł Chmieliński