"Zawiła beztęsknota" to dzieło osoby wrażliwej, niekiedy wręcz z przedrostkiem nad-, nieprzepadającej za światłami jupiterów, dla której słowa są ukojeniem i odpuszczeniem, ale też odzwierciedleniem jej wiary w wielość uniwersum i więzi z nimi. Jak sama mówi, ""Zawiłej beztęsknoty" nie byłoby, gdyby nie ludzie, którzy stawali na mojej drodze. Ci, którzy wciąż na niej są, i Ci, którzy z różnych powodów z niej zeszli. Ten tomik jest zapisem nie tylko moich myśli, ale także echem wielu głosów, które towarzyszyły mi w tej drodze. Każdy wiersz, każde słowo są w pewien sposób utkane z chwil i ludzi, którzy mnie kochali, wspierali, inspirowali, ale też tych, którzy mnie zawiedli, rozczarowali i zranili. Moje słowa są bowiem odzwierciedleniem moich emocji: tych, które sama przeżyłam oraz tych, które zaobserwowałam i pożyczyłam". Justyna Kowalska - teatrolożka i producentka teatralna, urodzona w Łodzi w 1992 roku. Mieszka i pracuje w Warszawie. Od dziecka związana z teatrem i, mimo upływu lat, nadal w tym teatrze szczerze zakochana. Chciała być aktorką, szybko zrozumiała, że zdecydowanie lepiej czuje się w mroku kulisy niż świetle sceny. Na liście jej marzeń jest reżyseria. Typ nadwrażliwca, z którym czasem trudno wytrzymać, zdecydowanie zyskuje przy bliższym poznaniu. Cytując Szymborską, jej znaki szczególne to zachwyt i rozpacz. Pisze, bo w słowach znajduje ukojenie i odpuszczenie. W poprzednim życiu była wiedźmą, albo astronautką. W wolnych chwilach wraca do Krótkiej historii czasu Stephena Hawkinga, bo wierzy w światy równoległe i wpływ Księżyca na codzienność. Za kilka lat chciałaby zamieszkać w Corralejo i prowadzić kawiarnio-księgarnię. Na co dzień kieruje się zasadą: najpierw czułość.