Adam Synowiecki (1929-2000) jako Profesor Politechniki Gdańskiej nieustannie podkreślał potrzebę studiowania filozofii i poszukiwania odwiecznej prawdy. Starał się przy tym przeciwdziałać wszelkiej ignorancji zarówno w zakresie humanistyki, jak i nauk przyrodniczych. Utrzymywał, że wielką rolę w formułowaniu hipotez naukowych odgrywają założenia o charakterze filozoficznym, a nawet teologicznym. Co więcej, żywił przekonanie, iż nie istnieje wiedza bez poznającego podmiotu. Zatem nie jest rzeczą możliwą, aby oddzielić kontekst odkrycia, czyli to, co społeczne i egzystencjalne, od kontekstu uzasadnienia, a więc tego, co związane jest z racjonalnością, empirycznością czy badaniem zasadności proponowanych twierdzeń. Gdański uczony uważał więc za niemożliwe, by prawdziwa nauka mogła odbywać się poza człowiekiem jako badającym podmiotem, odkrywcą, a tym samym dotyczyć jedynie zagadnień odnoszących się do stosowanych doświadczalno-logicznych procedur. Takie pojmowanie nauki zostało ugruntowane myślą Mikołaja z Kuzy, filozofa, teologa, matematyka, którego pisma Profesor tłumaczył i opatrywał obszernymi komentarzami, jakie znajdują się w niniejszej monografii.
Z recenzji prof. Jacka Aleksandra Prokopskiego