"Szkoła ćwiczeń" to poemat zawieszony w czasie, między działaniami wojennymi z lat 19161918 oraz Jamajką u schyłku XX stulecia. Ishion Hutchinson przypomina o karaibskich żołnierzach, którzy wzięli udział w wielkiej wojnie, walcząc na Bliskim Wschodzie po stronie Imperium Brytyjskiego. Wyobrażenie o ich codzienności autor przeplata narracją o dorastającym siedemdziesiąt lat później (trzy dekady po odzyskaniu przez Jamajkę niepodległości) chłopcu, który konfrontuje własne doświadczenia z wiedzą czerpaną z brytyjskiej encyklopedii. Podwójności czasu towarzyszy inne zwielokrotnienie, które dokonuje się w języku, choćby przez częste aliteracje, nadające mu rytm jak dub w muzyce reggae. Dla Hutchinsona pisanie wiąże się z nieustannym negocjowaniem tego, co minione: Poeta jest dla mnie nie tyle twórcą [], ile przetwórcą, kimś, kto odkrywa na nowo rzeczy już istniejące. Poezja to niezawodna forma stawiania oporu wobec pojmowania historii jako przeszłości. Rewizja ta dokonuje się także w formie gry z tradycją: Hutchinson jest jednocześnie spadkobiercą T.S. Eliota i Dereka Walcotta, Williama Shakespeare`a i George`a Lamminga, kanonu europejskiego i kultury karaibskiej.