"Czy zwycięstwo naprawdę jest grzechem?" - zadaje pytanie Autor książki, udzielając na nie odpowiedzi przeczącej. Nie. To przegrana może być grzechem. Bóg dał nam unikalny zestaw cech, dzięki którym możemy tworzyć cuda. Książka Surplysa jest sprawnie i kompetentnie napisaną zachętą do tego, byśmy nie pogardzali tym pakietem i w pełni wykorzystali to, co posiadamy. Z życia da się uczynić arcydzieło, byle tylko pozwolić się zmotywować do ulepszania naszego życia i budzenia tlącego się w nas potencjału. Książka, skomponowana w dziewięć rozdziałów, przypomina powolne wchłanianie zgrabnie przeprowadzonych, w ciągu zaledwie kilku wieczorów, lekcji uniwersalnego przywództwa, które przeszły przez filtr chrześcijańskiej mądrości. Poprzez cytaty z Biblii i ciekawe rozmowy z popularnymi na Litwie przedstawicielami myśli katolickiej - znanymi duchownymi, pisarzami, informatykami, redaktorami, podróżnikami i dyplomatami, takimi jak Algirdas Toliatas, Antanas Saulaitis, Gintaras Gruas, Juozapas Marija ukauskas, Kęstutis Kvalas, Riardas Doveika, Vaidas Vaivilas, Vilius Viktoraviius, Visvaldas Kulbokas - czytelnik zanurza się w tajemnice wiary, a wraz z nimi w sztukę przeżywania codzienności, jej dynamikę rodzinną, sprawy biznesowe, radości i smutki i wszystkie inne elementy składowe naszej ziemskiej podróży.
Istotnym zagadnieniem podejmowanym przez Autora jest kwestia wiary we własne kompetencje i uzdolnienia. Od nich zależy jakość naszego życia i nasza przydatność na rzecz wspólnoty, do jakiej należymy, nasze powołanie. Surplys wyraża to charakterystyczną anegdotką: "Mały wielbłąd pyta ojca -Tato, tato, czy to prawda, że my, wielbłądy, potrafimy przetrwać tygodnie bez wody? - Tak, synu, to prawda - odpowiada z dumą dwugarbny olbrzym - Czy to prawda, że przez pustynię możemy podróżować cały dzień? - kontynuuje nieletni. - Tak, synu, to prawda - potwierdza ojciec. - Ale po co nam to wszystko, skoro żyjemy w zoo?". W książce ów temat przebrzmiewa jako istotny z punktu widzenia wiary w zwycięstwo. Są bowiem ludzie, którzy wiedzą, że nie odważą się poprosić o podwyżkę, zanim w ogóle zapukają do drzwi gabinetu szefa. Wiedzą też, że nawet jeśli odważą się o nią zapytać, przyjmą każdy kontrargument z jego strony. Są też i tacy, którzy próbują zaistnieć w sprzedaży, ale mówią tak drżącym głosem, że kupujący podejrzewa, że oferuje się mu wadliwy towar. Często nazywamy takich ludzi pokornymi, uczciwymi i przyzwoitymi. Tymczasem, wnikając głębiej w ich motywy, często znajdziemy jedynie wahanie, lenistwo i kompleks niższości. Szczerze mówiąc, nie ma to nic wspólnego z chrześcijaństwem - stwierdza Autor. Ludzie, którzy często ponoszą porażkę, jeśli są dość pomysłowi, mają w zanadrzu jakiś inny zastępczy argument na usprawiedliwienie swoich klęsk: choćby i "królestwo niebieskie".
Książka ujawnia chrześcijańskie podejście do sukcesu i przywództwa. Autora interesuje, jak wiara człowieka wpływa na jego codzienne życie, jak w działalności chrześcijańskiej wyrażenie "nadstaw drugi policzek" wpisuje się w świeckiego ducha współzawodnictwa. Jak przyznał, "mnogość książek o przywództwie sprowokowała go do podjęcia rozwoju tego tematu przez pryzmat chrześcijaństwa". Autor książki Wygrać nie jest grzechem uważa, że sam podręcznik nie zmieni życia człowieka, jeśli nie ukształtuje on w sobie silnej samooceny i nie zda sobie sprawy, że ma takie samo prawo do dóbr tego świata, jak inni. I paradoksalnie z pomocą przychodzi tu chrześcijaństwo. Przekonuje ono bowiem, że wszyscy jesteśmy doskonali, ponieważ zostaliśmy stworzeni na obraz Boga, że każdy z nas może podnosić siebie do góry, wypędzać demony i robić rzeczy, które są poza zrozumieniem umysłów innych ludzi.