Duszna, klaustrofobiczna atmosfera polskiej wsi sprzed czterdziestu lat, niczym z sennego koszmaru. I zło, które ma przyjść ze wschodu. A może już tu jest?
Parny lipiec 1986 roku. W podbeskidzkiej Rokitnicy trwają protesty przeciwko budowie elektrowni jądrowej, podsycane nieufnością do władzy i obcych oraz niedawną katastrofą w Czarnobylu. Gdy miejscowy proboszcz znajduje na torach ciało młodej kobiety, społeczność zamyka się jeszcze bardziej. Nikt nie zna ofiary. A może wszyscy kłamią?
We wsi pojawia się kapitan Witczak z komendy w Bielsku-Białej. Miastowy milicjant nie budzi zaufania, więc mieszkańcy - zwłaszcza starsi - milczą jak zaklęci. Tymczasem proboszcz, przytłoczony tragedią, coraz bardziej zagłębia się we własne śledztwo. Czy w lokalnych legendach o przeklętej parafii jest ziarno prawdy? Czy śmierć kobiety ma związek z dawnymi wydarzeniami, o których mówi się tu tylko szeptem? I kto od lat przynosi kwiaty pod stary krzyż przy torach?
Anna Kańtoch po mistrzowsku łączy elementy kryminału z psychologiczną głębią i wątkami religijnymi. Wiara to opowieść o tajemnicach, które naznaczają społeczność od pokoleń, o grzechach, które nigdy nie zostały odpokutowane, i o tym, że obojętność może być równie niebezpieczna jak zbrodnia.
Kańtoch idzie w swoich kryminałach w jasno sprecyzowanym kierunku i nie boi się wplatać w nie wątków, które mogą się wydać nazbyt mistyczne. Nieco odrealniona atmosfera czającej się za rogiem tajemnicy to coś, co w tym momencie jest już dla mnie charakterystycznym elementem jej kryminałów, i kupuję ten pomysł z całym dobrodziejstwem inwentarza.
Magdalena Adamus, Catus Geekus
Anna Kańtoch tka fabułę z ogromną precyzją, nie zaniedbując konstrukcji tła, dzięki czemu stale towarzyszy nam aura niepokoju, a pozornie sielska wieś ukazuje swoje mroczniejsze oblicze.
Anna Rychlicka, Myśli i słowa wiatrem niesione
Bardzo klimatyczna historia, obok której nie sposób przejść obojętnie i która zmusza czytelnika do przemyśleń.
Ewa Dąbrowska, Portal Kryminalny