Król Norwegii Olaf II Haraldsson (ok. 9951030) należy niewątpliwie do najsłynniejszych i najbardziej rozpoznawalnych postaci w średniowiecznych dziejach europejskiej Północy. We wczesnej młodości wiking, w dojrzałym wieku król, a po śmierci pierwszy wywodzący się ze Skandynawii święty, dał się poznać przede wszystkim jako władca dążący do wyrwania swojego kraju z orbity duńskich wpływów i dominacji lokalnych możnych oraz zaprowadzający w nim nowy porządek, gdzie centralnie sprawowane rządy oraz rozprzestrzeniające się i umacniające chrześcijaństwo odgrywały zasadniczą rolę. W końcu jednak polityka Olafa oraz sprzysiężenie jego wrogów doprowadziły króla do klęski oraz tragicznej, choć chwalebnej śmierci na polu bitwy pod Stiklestad 29 lipca 1030 roku, której rocznica świętowana jest do dziś jako Olsok.
Autor książki, dr Maciej Lubik, dogłębnie analizując przekazy kronikarzy, teksty sag i poezję skaldów, a także odnosząc się do badań historycznych dotyczących postaci, dzieła i legendy Olafa Haraldssona, stworzył spójny i wiarygodny obraz norweskiego króla. Podjął też w swojej pracy próbę odpowiedzi na pytanie, dlaczego to jego właśnie postać przeszła do legendy i kultury, stając się niejako wyznacznikiem skandynawskiej tożsamości, czego widocznym symbolem jest szerzący się na całej Północy jego kult oraz przyznawany mu pośmiertny tytuł Rex Perpetuus Norwegie (Wieczny Król Norwegii).