Jako nastolatka Aline Laurent-Mayard czekała na ten moment, w którym poczuje motyle w brzuchu na myśl o innej osobie. Ona dorastała, jednak zakochanie nie przychodziło. Gdy w końcu zaakceptowała życie singielki, zdała sobie sprawę, że czuje się szczęśliwa i spełniona. Zaczęła więc zastanawiać się, dlaczego miłość romantyczną postrzega się jako naturalną i uniwersalną, gdy w rzeczywistości jest ona wynalazkiem XIX wieku.
W esejuPostromantycznośćautorka sięga do genezy mitu romantycznej miłości, by zbadać społeczne oczekiwania dotyczące tworzenia związków. Rozmawia też z osobami, które z różnych powodów zdecydowały się nie organizować swojego życia wokół relacji miłosnej. Prezentuje zarówno pozytywne strony, jak i trudności związane z alternatywnymi sposobami funkcjonowania w świecie. Książka wychodzi poza krytykę miłości romantycznej i zachęca do przyjrzenia się wszystkim naszym relacjom, zwłaszcza przyjaźni, oraz dowartościowania innych, nowych sposobów tworzenia rodziny oraz wspólnoty.