To, co nowe w tej książce, to próba re-wizji snów w świetle mitu.
Zaczynamy od postawienia oczywistego, chociaż pomijanego, pytania: do jakiego mitologicznego obszaru, do jakich Bogów należą sny?
Założenie zawarte w tym pytaniu jest takie: gdybyśmy wiedzieli, gdzie przynależą sny, wiedzielibyśmy lepiej, czego one chcą, co znaczą, i co mamy z nimi zrobić.
Nie jest żadną tajemnicą, że sny należą do świata podziemnego i jego Bogów. Głębia nie ma końca i wszystko staje się duszą. Podstawowe elementy wszystkich rzeczy łączą się ze sobą i rozpadają, tworzą się i przeradzają w duszę, pierwsze i ostatnie określenie naszego poruszającego się świata.
Autor zabiera nas w podróż do podziemi, w erudycyjny i błyskotliwy sposób analizuje motywy senne i mitologiczne. Przedstawia oryginalną i budzącą wiele kontrowersji teorię, że sny są bytami autonomicznymi, tworzącymi swój własny, oddzielny świat. To nie sny należą do nas, ale raczej my jesteśmy poddanymi snów.