Poezje. Wiersze z lat 19121976 to pierwsze wydanie utworów poetyckich Józefa Wittlina w opracowaniu krytycznym.
Znakomity eseista i autor Soli ziemi w swych wierszach mówił o tym, co uniwersalnie ważne, a zarazem nie tracił z oczu pojedynczego człowieka; pisał tak, by każdy odnalazł w jego pisarstwie własne istnienie. Pozostaje twórcą aktualnym, gdyż w swej poezji zwraca uwagę na sprawy tyleż nasze, ile zawsze w jakimś stopniu ogólnoludzkie. Jak notował w eseju O Wierzyńskim: Niedobry byłby to poeta, który by mówił tylko we własnym imieniu. Cóż by to był za poeta, który pisząc o sobie, pisałby tylko o sobie?.
Katarzyna Szewczyk-Haake
Książka ta przywraca do kanonu poezji polskiej twórcę, który na takie miejsce zasłużył już od swego pierwszego tomu. Jego wiersze są świadectwem zarówno zagmatwanej i bolesnej historii XX wieku, jak i przemian świadomości artystycznej tego czasu. Współczesnemu czytelnikowi przybliżają dramatyczne, nieraz tragiczne losy Orfeusza w piekle XX wieku.
Z recenzji prof. Janusza Pasterskiego