Dzieła wszystkie Tomasza z Akwinu, t. 68. Wykład listów św. Pawła: List do Hebrajczyków, św. Tomasz z Akwinu List do Hebrajczyków jest jednym z bardziej zagadkowych pism Nowego Testamentu, gdy chodzi o ustalenie jego autorstwa, adresatów czy daty powstania. Św. Tomasz przyjmuje, podobnie jak wielu innych dawnych autorów, że wyszedł on spod pióra św. Pawła. Na listy Pawłowe Akwinata patrzy zaś jako na pewną całość. Dostrzega w nich nie tylko zbiór pism okolicznościowych napisanych do rozmaitych adresatów, ale przede wszystkim owoc Bożego natchnienia. Jak pisze o tym dr Jörgen Vijgen we wstępie do jednego z wydań Wykładu "Listu do Hebrajczyków" prawdy objawione "na mocy boskiego dekretu, są przekazywane i wyrażane przez Pawła, aby uczynić te prawdy dostępnymi i przekazać je przyszłym czytelnikom". Według Tomasza "cała (…) ta nauka pochodzi z łaski Chrystusa (…). Po pierwsze, o ile znajduje się ona w samej głowie, mianowicie w Chrystusie - w ten sposób sławi się ją w Liście do Hebrajczyków" (Prolog do Wykładu "Listu do Rzymian"). Dla Akwinaty centralnym tematem Listu jest właśnie pierwszeństwo Chrystusa i Jego "wyższość" nad aniołami, nad Mojżeszem czy nad kapłaństwem starotestamentalnym. Komentowanie Pisma Świętego należało do podstawowych zadań wykładowcy na średniowiecznym uniwersytecie. Teologia była wówczas jedną dyscypliną, dopiero później pojawiły się rozróżnienia, m.in. na biblistykę i teologię systematyczną. Biblia odgrywała podstawową rolę w ustaleniu artykułów wiary, które zgodnie z Tomaszową metodą uprawiania teologii stanowią jej zasady i są punktem wyjścia dla dalszej refleksji.